Żużlowiec, pierwszy polski indywidualny mistrz świata. Przez całą karierę żużlową związany z zespołem Kolejarza Opole. Sukcesy odnosił już w wieku juniorskim - w finale mistrzostw Polski zadebiutował w 1970 roku, zajmując ósme miejsce. Rok później w Rybniku zdobył srebrny medal IMP. Także w 1971 roku zajął trzecie miejsce w prestiżowym turnieju o Złoty Kask. Rok później, w 1972 w Lesznie, został młodzieżowym wicemistrzem Polski. Jako senior nie odnosił już większych sukcesów na krajowych torach, poza drugą lokatą w Pucharze ROW w 1974 w Rybniku oraz zdobyciem Łańcucha Herbowego w Ostrowie w 1975 roku.
Znacznie większe sukcesy odnosił na arenie międzynarodowej. Już w 1971 roku awansował po raz pierwszy do finału MŚ w Göteborgu. Występ w 1973 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie, przyniósł mu największy sukces w karierze - został indywidualnym mistrzem świata.
Odniósł także sukces w mistrzostwach świata par - w 1971 wraz z Andrzejem Wyglendą zdobył złoty medal dla Polski. Kilkakrotnie reprezentował barwy Polski w finałach drużynowych mistrzostw świata, z czego raz (w 1974) zdobył brązowy medal.
Po zakończeniu kariery sportowej próbował swoich sił w roli trenera, obecnie corocznie na torze w Opolu organizuje turniej żużlowy "Mistrz Świata Jerzy Szczakiel zaprasza". W 2014 roku bez powodzenia kandydował do sejmiku województwa opolskiego z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego.